خلستان صمد آقا1

دوچرخه  ، بی دوچرخه !!     عزیزم چادرت را بر نداری مکن دیگر تو  دو چرخه سواری   اگر گشتی سوار آن دو چرخه فلان جایت شود چون چرخ باری   خیابان و اداره جای تو نیست  برو  در خانه کن تو بچه داری   نه دو تا و سه تا ،بلکه هَف هَش تا ! برای مملکت بچه بیاری   اگر رفتی درون یک آسانسور بگویندت چقدر  بی بند و باری!   تو حتی  در فضا های مجازی نباید chatکنی همچون قناری!    بزایی گر تو  فرزندان بسیار تو از ملّا  بگیری اعتباری !   تو باید کنج آشپزخانه باشی بسازی شام  و چایی و ناهاری   نشینی خانه و غرغر نمایی دمار از روزگار شو در آری !!!   ص.آ   خلستان صمد آقا1...

خیزید و بزائید که هنگام شباب است آوردن فرزند به هر سال، ثواب است گویی که تو را بر سر منقال کباب است هرچند که این زندگی خود عین عذاب است خارج شده از دست همه ، این چه حساب است؟                                      فردا چو رسد هیچ نماندست به گلزار   ما را قلم و گردن و خودکار شکستند دنیای مجازی همه را نیک ببستند با تیغ تبر ریشه ز تاریخ گسستند قلب همه ی مادرکان سخت بخستند آنگه به غلط  بر سر این خانه نشستند                            در گلشن ما نیز نه سر ماند و نه سردار   گویند که دشمن همه در حال کمین است در فکر براندازی این کشور و دین است هرجا که روی دشمنیش سخت و یقین است ی خلستان صمد آقا1...

ای که استادی و از خون سیا وشانی نفست گرم بُوَد ،چون، نفسِ ایرانی   هر زمان این دل تنگم به تضرع برخاست در خیال رخ خوب تو شود قربانی    این شب تیره ندارد به خدا تدبیری مگرم با دم گرم تو شود نورانی    هر زمستان که نفس تار کند چشم مرا  با نفس های تو گردد همه جا  نورانی    ای خوشا سرو چمانت که زما یاد کند بدهم پای تو جان را که تو  به از جانی    داد ما زین همه بیداد به عالم برسد شور "بیداد" تو خواهد که کند درمانی   بعداز آنکه  تو صدای خس و خاشاک شدی! کور شد  چشم عدو  زین نفس طوفانی     چو به ناکس نفروشی هنر و عزت خود مایه ی فخر و مباهات هنرمندانی    صمد آقا  خلستان صمد آقا1...